Expositie ontHullen & ontMoeten 10 en 11 maart 2012

Hanan en ik kijken terug op een rijk weekend.
We hebben genoten van een overweldigende belangstelling en verschillende emoties en commentaren van familie, vrienden, bekenden en veel onbekenden.
Leuk, ontroerend en inspirerend zoveel mensen te ontMoeten.
We dompelen ons in herinneringen. Het zal nog een tijd duren om alle indrukken te verwerken.
Dank voor jullie komst!!!

Speciaal danken wil ik Margo, Sina en Holke voor de voorbereidingen, het inrichten en het opruimen van de expositie; Monique voor haar gastvrijheid wederom op zaterdagavond en Harold voor de fotografie (we zijn HEEL benieuwd).


Alle liefs, Hanan Noij en Mieke de Wit.

Er zijn ongeveer 3 rondbreisjaaltjes "gevonden" op de expositie.
Onthul wat je wilt vertellen...

droom!

Ronald Noij

6-6-1964       2-3-2010

voor dromen die vervlogen zijn

voor dromen die nog komen

voor dromen die op dit moment vervuld worden

voor ons allen

en vooral voor jou

zo onvoorstelbaar ver weg

Vanmorgen heb ik tijdens een fietstocht vol herinneringen droomvangers met deze tekst achtergelaten bij de Boskapel, waar de uitvaartsdienst was, bij Dela uitvaartcentrum, bij CWZ ziekenhuis, waar Ronald zijn knieoperatie had en bij het Radboudziekenhuis, waar Ronald is overleden.

Bij het graf heb ik gedichten en rozen neergezet en een tingelding in de jasmijnstruik opgehangen.

Met z'n 4-en hebben we daarna geluncht bij Eten & Drinken, vlakbij de begraafplaats.

Dank voor de prachtige, lieve berichtjes, kaarten, bloemen... warmte.

Mieke

ontHullen & ontMoeten

Expositie 'ontHullen & ontMoeten' in de Dorpsschuur te Lent
Mieke de Wit en dochter Hanan Noij
zaterdag 10 & zondag 11 maart 2012
11.00 - 17.00 uur
vrije inloop

 

Hanan stelt haar schilderijen tentoon, ik mijn beeldende werk.

In het bijzonder roep ik sjaaltjesvinders op de expositie te bezoeken.
Ik zou jullie graag ontMoeten. Dan is de Cirkel rond!
Je bent van harte welkom!!

Meer informatie is te lezen op nijmegen.nieuws.nl

Hopelijk tot ziens, Mieke.

vertraag

Gisteren ben ik met G naar het hospice Bethlehem geweest, waar ik eind december een aantal sjaaltjes had achter gelaten. Een heel bijzondere plek, een bijzondere ervaring om meerdere redenen.
We zijn even tot rust gekomen in het kapelletje.
Daar was dit gedicht te lezen. En eerlijk, een jaar geleden nog zou ik er niets van begrepen hebben.
Nu geeft het me precies wat ik nodig heb.


vertraag
vertraag
vertraag je stap
wees trager dan je hartslag vraagt

verlangzaam
verlangzaam
verlangzaam je verlangen
en verdwijn met mate

neem niet je tijd
laat de tijd je nemen
laat - vertraag

veilig

stapstenen
veilige plekken
om even bij te komen
uit te rusten

een veilige haven
vormen ze
waar ik zoveel mogelijk
mezelf kan zijn

stapstenen
om de week door te komen
want
die kan soms zo oneindig lang duren

er komt een tijd
dat ik dit in
verleden tijd
kan zeggen

T, V, J en H,
ik ben jullie zo dankbaar

Mieke

colorblind

i am covered in skin
no one gets to come in
pull me out from inside
i am folded and unfolded and unfolding
i am
colorblind



colorblind (counting crows)

weerstand

langzaam word ik vloeibaar
ik verlies mijn weerstand
stapje voor stapje
laat ik mijn harnas
mijn schild
mijn wapen zakken

ik word vloeibaar
en één met mijn tranen
mijn verdriet wordt tastbaar

met mijn schild
valt ook mijn masker
ik ben zo helder als water
voor ieder te lezen
als een boek

mensen slaan hun ogen neer of
kijken weg. ik kijk ze liever ook niet aan
ik laat mijn verdriet liever niet zien

het zit in mijn zijn
is te zien in mijn ogen

Vandaag, 'n dag dat het weleens beter met me is geweest, heb ik iets voor 12.00 uur 5 sjaaltjes achter gelaten op begraafplaats Rustoord. Vlakbij Ronalds graf.
Een bij Jeanette. De liefde van haar dochters voor haar komt tot uitdrukking door de vele prachtige plantjes en bloemen.
Een bij kleine Frank. Zijn ouders houden oneindig veel van hem. Ze laten altijd een lichtje voor hem branden.
Twee sjaaltjes heb ik aan de schommels bij de kindergraven vastgemaakt. De laatste heb ik achtergelaten in het bloemenhuisje, hoewel het er erg leeg was.
En heel zachtjes hoorde ik de specht...

Heb jij een sjaaltje gevonden? Onthul wat je wilt vertellen.

Mieke