zomeravond

samen op de brommer

door de zomeravond

hij net 20, ik 17

naar de film in de stad

lang langs het kanaal

heen en weer terug

door de zomernacht

een vallende ster

een heimelijke wens

lang langs het kanaal

the wonder years

Vandaag zou Ronald 52 geworden zijn.

Met Bart, een goede vriend van Ronald, heb ik de afgelopen jaren wel eens gefilosofeerd hoe Ronald zou zijn omgegaan met de huidige social media. Ronald was iemand die meer met zijn denk- en wilskracht op de voorgrond trad, dan met zijn uiterlijke voorkomen. Want daar was hij erg wars van. Hij weigerde een pak en zéker een stropdas te dragen. Als hij nu geleefd zou hebben zou hij, naar mijn mening, alleen op Linked In actief geweest zijn om kennis en meningen betreffende zijn vakgebied te ventileren. En, let wel, zónder profielfoto. Met elke foto van hemzelf op social media zou hij moeite gehad hebben. Die wens wil ik respecteren.

Tóch wil ik hem graag in beeld brengen. Dat ga ik de komende tijd doen door leuke, grappige herinneringen met je te delen uit mijn leven met hem. Met 'The Wonder Years' bijt ik het spits af.

Stel je Ronalds studentenkamer voor aan de Multatuliplaats. Oude en versleten tafel en stoelen, een klein formaat doorgezakt tweezttertje met felrode bekleding, een dun matras op de grond dat diende als bed. En, misschien weet je het nog, die grote zwarte onooglijke wandkast, die hij ergens in Den Bosch op de kop had getikt en van kamer na kamer met hem mee was verhuisd. Tussen deze janboel van verzamelde spullen prijkte een gloedje nieuwe kleurentv! Op de Belgische zender ontdekten we de serie The Wonder Years. We waren meteen verkocht door de muziek die je direct meeneemt naar eind jaren '60, begin jaren '70. De serie verhaalt over het dagelijkse leven van Kevin Arnold, een klungelige puber in een Amerikaanse voorstad in 1968. Het meest geweldige element van de serie is de interne stem van Kevin, verwerkt in de serie als een voice-over. Het is niet een jongensstem, maar een volwassen mannenstem, die vertelt wat Kevin denkt en voelt. Grappig en kwetsbaar tegelijk, die juist de ongemakkelijkheden uit het puberleven; onzekerheid over je uiterlijk, je identiteit, je leer- en sportprestaties, vriendschappen, verliefdheid en seksualiteit, uitvergroot en aandikt. Hilarisch! Wij zaten klaar voor elke nieuwe aflevering.

Door de volwassen mannenstem is het alsof je terugkijkt in een herinnering. En zeker in die zin vind ik het heel mooi om deze Wonder Years als eerste in deze reeks te nemen. Juist op deze verjaardag zonder jarige.

Klik hier om de eerste aflevering van The Wonder Years te kijken.

Of knip en plak deze link in YouTube: https://youtu.be/f1vK5p1Z04c