zondag 8 maart 2015

tijdlijn

deze dag 5 jaar geleden
was de laatste dag dat we
je lichaam zagen

een onwaarschijnlijke week
hadden we achter ons
een nieuw in te vullen toekomst voor ons

die onwaarschijnlijke week
laat zich in een aantal momenten
samenvatten

op de drempel van de ziekenhuiskamer staan
en zien hoe de dood in jouw lichaam huist
je aanraken, je omhelzen

Yaël, Yoran, Hanan en ik slapen samen
in onze slaapkamer
niet alleen
zonder jou

we moeten een kist voor jou
voor jouw lichaam uitkiezen
een bloemstuk wil ik niet
ik maak een spiraal van dik ijzerdraad
om een grote steen
daarin staan
elke dag
vijf verse witte rozen

in een kille werkruimte in het mortuarium
je favoriete kleren aantrekken
je lichaam werkt niet echt mee
U2 schalt door de ruimte
om je nog even bij ons te houden

even wilde ik je niet aankleden
de dood had je die woensdag onherkenbaar achtergelaten
toen ik je mooie donkerpaarse blouse zag
besloot ik dat jij het moest zijn

op een zonovergoten vrijdagochtend
bepaal ik samen met de kinderen 
jouw plek op de begraafplaats
we doen alsof we een plek op de camping kiezen
zoals jij dat altijd deed
zon- en schaduwplek
tussen de mensen
rust om je heen

de muziek die ik voor je uitgekozen heb
proberen we tijdens een kort bezoek
in de Boskapel uit
ik dans voor het altaar op
 

"I still haven't found what I'm looking for"

op zondagmiddag
komt iedereen afscheid van je nemen
Yaël en ik ontvangen
Yoran en Hanan zijn bij jou

en dan deze dag 8 maart, toen op maandag
het heeft gesneeuwd die nacht
de spanning giert door mijn lijf
voor het eerst lig je in de kist
een vreselijk aanzicht
het is de vijfde dag
de dood heeft je al weer meer in zijn bezit
we treuzelen bij het afscheid nemen
dit is het allerlaatste moment
dat we jouw lichaam zien, voelen
ik doe de deksel op de kist
ik moet
ik wil niet dat vreemden dat doen

even later rijden
Yoran, Hanan, Yaël en ik je naar de rouwwagen
we tillen de kist er in
we lachen wat
uit onzekerheid

ontzagwekkend veel mensen
hebben zich voor jou verzameld
luisteren naar wat over jou wordt verteld

bloemenhaag met jongeren
uitgeleide naar de begraafplaats

de sneeuw maakt er bijna een filmdecor van
Monique, Ester, Jolanda
Reinald, Bart. Henk
tillen jouw kist
over het smalle paadje
daarna op het graf

het afscheid nemen
duurt lang
en voor altijd te kort
de kist zakt
de aarde neemt je op in haar tijdlijn

maandag 2 maart 2015

in memoriam


Ronald Noij

06-06-1964       02-03-2010




lieve ronald,

vandaag ben je 5 jaar niet meer bij ons
dat is zo onvoorstelbaar lang
en toch een kruimel in de tijd
hoe nietig zijn wij mensen
hoe scherp kan een herinnering blijven

op 8 maart 2010 begroeven we je
het had die dag gesneeuwd
voordat de kist waarin je lag in dat diepe gat verdween
werd een eeuwenoud gedicht voorgedragen

voor hen die mij lief zijn

de dood is niets
ik ben slechts aan de andere kant
ik ben mezelf, jij bent jezelf
wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd
noem me, zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen me, zoals vroeger, op dezelfde toon,
niet plechtig, niet triest
lach, om wat ons samen heeft doen lachen
denk aan mij, bidt met mij
spreek mijn naam uit thuis zoals je altijd gedaan hebt...
zonder hem te benadrukken, zonder zweem van droefheid
het leven is wat het altijd is geweest,
de draad is niet gebroken
waarom zou ik uit je gedachten zijn?
omdat je me niet meer ziet?
nee, ik ben niet ver, ik ben juist aan de andere kant van de weg
zie je, alles is goed
je zult mij opnieuw ontdekken en de tederheid terugvinden
sluit me voorgoed in jouw hart


Mieke


zondag 1 maart 2015

STOF tot nadenken

 


een hele tijd heeft deze blog
'de Cirkel is rond' geheten
vanaf vandaag doop ik h'm
'STOF tot nadenken'

Mieke