Ronald Noij
06-06-1964 02-03-2010
Pas geleden
vroeg iemand mij hoe lang geleden Ronald overleden is. Ik antwoordde: 'Bijna
zes jaar'. Haar reactie was: 'Zo kort geleden?'
In eerste
instantie verbaasde haar reactie me. Als ik vanuit mijn sterke IK terugkijk
naar deze zes jaren, zie ik vooral hoe we het leven weer hebben opgepakt, ieder
van ons er vorm aan gegeven heeft.
Maar wanneer ik
vanuit mijn lichamelijke IK deze periode beschouw, zie ik, juist door het sterk
zijn, het vermijden van gevoel, van gemis, van rouw. Laten we zeggen dat ik
vaardig ben in het 'er om heen' leven. Deze vrouw, die mij zo verraste met haar reactie, ze was zeer vaardig in het zien van de emoties van mijn
lichaam, prikte daar binnen enkele minuten doorheen.
Tijd is
relatief.
Bij DWDD hoor
ik: '...in de jaren '60. Nog niet zo lang geleden...' . Of bij de oevers van de
Yangtze: '...nog maar 15 jaar geleden'.
Of wanneer ik
op schrikkeldag langs de Waal terug naar huis fiets, de Oversteek, de
Spiegelwaal, de gracieuze beweging in de Citadelbrug zie schitteren in het
zonlicht...dit heeft Ronald niet gezien. Niets hiervan. En toch staat het er
nu.
Als je het zó
bekijkt is zes jaar inderdaad nog niet zo lang geleden.
Er is ook iets moois: de tijd dat Ronald dood is, is concreet aanwezig. In onze straat.
Lena werd
geboren op 2 maart 2010. Haar geboorte en Ronalds dood verschillen maar
een paar uur. Soms als ik Lena zie spelen met haar vriendje, zie fietsen
naar school of als we samen een vrolijk of serieus praatje maken, flitst het
door mijn hoofd: zolang is Ronald er niet meer.
Voor haar
geboorte gaf ik Lena een mooie geslepen bergkristal. Dit gedicht schreef ik
erbij:
Lieve Lena,
Begin en einde horen bij elkaar
zoals
zomer en winter
water en vuur
tijd en ruimte
2 maart 2010 was een dag
waarop begin en einde samen kwamen
Het was de dag waarop jouw leven begon
en het aardse leven van Ronald ophield.
Stenen waren belangrijk in zijn leven.
Stenen uit verre landen
en stenen om huizen mee te bouwen.
Ik geef je deze bergkristal.
Ze zeggen dat het energieën stroomlijnt
en je in balans houdt.
Deze heldere steen beschouw ik graag als symbool
om de dingen zuiver te zien zoals ze zijn.
Niet meer en niet minder.
Het was een gave die Ronald als geen ander bezat.
Ik schenk hem jou.
Word groot.
In je eigen tempo.
Ontdek de wereld.
Lena is vandaag
6 geworden.
