Ronald Noij
06-06-1964 02-03-2010
lieve ronald,
vandaag ben je 5 jaar niet meer bij ons
dat is zo onvoorstelbaar lang
en toch een kruimel in de tijd
hoe nietig zijn wij mensen
hoe scherp kan een herinnering blijven
op 8 maart 2010 begroeven we je
het had die dag gesneeuwd
voordat de kist waarin je lag in dat diepe gat verdween
werd een eeuwenoud gedicht voorgedragen
voor hen die mij lief zijn
de dood is niets
ik ben slechts aan de andere kant
ik ben mezelf, jij bent jezelf
wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd
noem me, zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen me, zoals vroeger, op dezelfde toon,
niet plechtig, niet triest
lach, om wat ons samen heeft doen lachen
denk aan mij, bidt met mij
spreek mijn naam uit thuis zoals je altijd gedaan hebt...
zonder hem te benadrukken, zonder zweem van droefheid
het leven is wat het altijd is geweest,
de draad is niet gebroken
waarom zou ik uit je gedachten zijn?
omdat je me niet meer ziet?
nee, ik ben niet ver, ik ben juist aan de andere kant van de weg
zie je, alles is goed
je zult mij opnieuw ontdekken en de tederheid terugvinden
sluit me voorgoed in jouw hart
Mieke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten