tussenwereld

schuifelend gaat papa op weg
voetje voor voetje aanvaardt hij de reis
de Grote Reis

een tijdje geleden
heeft hij deze richting
dit pad gekozen

verwisselt onze werkelijkheid
met de zijne
daar waar wij hem niet kunnen volgen
of niet helemaal

hij ontmoet er mensen de wij niet zien
begroet ze, fluit ze soms na, heeft een gesprek
handelt zaken af die zijn blijven liggen

moet die man nog een tientje betalen
laat de vrouw voorgaan
ook in de tussenwereld is hij een echte heer

zijn handen reiken, tasten
of zoeken naar iets tussen of onder de dekens
handen die in onze wereld 
een tastbare concrete werkelijkheid 
gebouwd en gemaakt hebben
handen die juist nu
het contact in het nu bekrachtigen

soms wil hij zijn schoenen aan
of slaat resoluut de dekens weg
om op te staan
zijn jas aan te gaan doen
is het tijd om te gaan?
vraagt hij aarzelend
komen de anderen zo?

nog niet
nog even niet