einde van de middag
buiten regent het zachtjes
een merel fluit er gemoedelijk tegenin
ik leg de laatste hand
aan mijn borduurwerk
in mijn hoofd heb ik de drie
eerstvolgenden al af
het leven heeft soms rare, zelfs onverklaarbare
gedachten, momenten en beslissingen
in petto
ik kan het kinderlijke vertrouwen
dat alles goed komt
heel erg missen
aan de andere kant kan ik
evenzeer mijn best doen
daar in te geloven
en dan ervaar ik het leven als een stroom
die zich in bochten
door een glooiend landschap
meandert
laat het gaan fluistert het
(misschien zingt de merel dat wel)
