veilig

stapstenen
veilige plekken
om even bij te komen
uit te rusten

een veilige haven
vormen ze
waar ik zoveel mogelijk
mezelf kan zijn

stapstenen
om de week door te komen
want
die kan soms zo oneindig lang duren

er komt een tijd
dat ik dit in
verleden tijd
kan zeggen

T, V, J en H,
ik ben jullie zo dankbaar

Mieke

colorblind

i am covered in skin
no one gets to come in
pull me out from inside
i am folded and unfolded and unfolding
i am
colorblind



colorblind (counting crows)

weerstand

langzaam word ik vloeibaar
ik verlies mijn weerstand
stapje voor stapje
laat ik mijn harnas
mijn schild
mijn wapen zakken

ik word vloeibaar
en één met mijn tranen
mijn verdriet wordt tastbaar

met mijn schild
valt ook mijn masker
ik ben zo helder als water
voor ieder te lezen
als een boek

mensen slaan hun ogen neer of
kijken weg. ik kijk ze liever ook niet aan
ik laat mijn verdriet liever niet zien

het zit in mijn zijn
is te zien in mijn ogen

Vandaag, 'n dag dat het weleens beter met me is geweest, heb ik iets voor 12.00 uur 5 sjaaltjes achter gelaten op begraafplaats Rustoord. Vlakbij Ronalds graf.
Een bij Jeanette. De liefde van haar dochters voor haar komt tot uitdrukking door de vele prachtige plantjes en bloemen.
Een bij kleine Frank. Zijn ouders houden oneindig veel van hem. Ze laten altijd een lichtje voor hem branden.
Twee sjaaltjes heb ik aan de schommels bij de kindergraven vastgemaakt. De laatste heb ik achtergelaten in het bloemenhuisje, hoewel het er erg leeg was.
En heel zachtjes hoorde ik de specht...

Heb jij een sjaaltje gevonden? Onthul wat je wilt vertellen.

Mieke